Dev Hollywood yapımı “Truva”daki ‘Bin gemiye yelken açtıran ’ Truvalı Helen rolünden Tarantino ’nun “Soysuzlar Çetesi”ne sinemada parlak fırsatlar bulsa da ‘Bildik imajımın dışına taşabileceğim, sınırlarımı ardına kadar zorlayacağım fırsatı Fatih Akın verdi. Bir nevi hayatımın rolü oldu. Zorunlu ve istediğini olmak için sizi sürekli iteleyen bir yönetmen. Sıradanlıkla ilgilenmiyor. Şüphesiz ben de teslim oldum. Kardeş gibi sevdik birbirimizi” diyor Diana Kruger.
Altın Palmiye için yarışmacı “In The Fade”de kocası ve küçük oğlunu ırkçı bir bombalama olayında kaybeden Katja Şekerci rolüyle en iyi bayan oyuncu ödülü almasından bir gün önce ünlü Majestic Oteli ’nin plajında, dairesel masa sohbetinde buluşuyoruz. Tahmin edeceğiniz üzere güzel ve kibar. Siyah gözlüklerini hafifçe kaldırıp, ‘Müsadenizle, ayıp olmazsa çıkarmayayım” diyor, meğerse bir gece önce filmin şerefine verilen partide ziyafet uzamış. “Beş sene önce tam da buradaki bir partide tanışmıştık” diyerek basın toplantısındaki açıklamalarına detay ekliyor: “Fatih ’le çalışmayı öylesine çok istiyordum ki, itiraf edeyim iki üç tane ‘shot ’ attıktan daha sonra yanında gidecek cesareti lakin topladım. Bakmayın, fazla çekingen bir insanım ve hayatta bir yönetmene giderek rol istemedim. Lakin şu lahza kendimce Almanya ’nın en kayda değer ve marifetli sinemacısı, denemeye değerdi. Beş sene bekledim lakin iyi oysa gitmişim.”
Almanya ’da sekizi Türk 10 kişiyi öldürmekle suçlanan fazla sağcı terör örgütü NSU üyelerinin yargılandığı davadan esinlenilmiş senaryosuyla film kuvvetli başlıyor ve Batı Aleminde son dönem hortlayan neo- Nazizm ve İslamofobi gibi meselelere dikkat çekmesiyle cesur davranıyor. Gelgelelim bir vakit daha sonra derdini gayet bir sıradan anlatıma teslim eden film yavanlaşıyor ve münakaşacı finaliyle meselenin önemine gereksiz yere ikna etme çabasına giriyor. Finali konuşacaksak, Diana Kurger ’in bununla ilgili hiç derdi olmamış: “Herkesin düşüncesi kendine, siz Katja Şekerci ’nin uygun olsanız ne yapardınız, bunu düşünün. Kendimce düş etmek dahi acı veriyor. Zaten bu güzel günde, şan ve şöhret ortamında, bu tür acılardan konuşmak, rolümün hakkını nasıl da vermeye çalışmamdan söz başlamak zeka absürd ama hiç değilse bu tür filmler farkındalık yaratıyor, bu da insana bir parça iyi geliyor.”
Almanya ’nın küçük bir kasabasından Paris ’e yola çıktığında hemen şimdi 15 yaşındaymış, “Ne istediğimi bilmiyordum ama çok azimli ve iddialıydım. O hiçbir şeyin olmadığı, bir yeniyetme için öldürücü derecede sıkıcı kasabamdan kaçmam ve hayatımın amacını bulmam gerekiyordu” diyor.
Bale yapmış, sanat tarihi okumuş, derken mankenlik ve oyunculuk gelmiş. “Çocukluğumda çevremizde hiç sığınmacı aile yoktu, Türklerle bir bağlantım, kültürlerini tanıyacak fırsatım olmadı. Sonrasında da zaten her zaman Almanya dıştan yaşadım.
Fatih ’in isteğiyle role hazırlanmak için geçici olarak Hamburg ’a yerleştim çünkü Türkiye ’den gelenlerin kültürünü, gelenek ve göreneklerini aslında anlayışlı olmak için buna ihtiyacım vardı” diyor ve doğal olarak ‘Merhaba ’ misali kolay gündelik sözcüklerden diğer Türkçe öğrenemediğini söylüyor.
İstanbul ’u çok seviyor: “Şahane bir enerjisi var kentin. Tarih, kültür ve modern hayatın şahane bir birleşimi.”
